salık k a l d ı m

sıyrık toprak, besinsiz yaşam ve hayatımın imzalı deneyimleri.
kimi zaman durduğum yerden geriye ve ardından paralel olarak ileriye doğru baktığımda sadece sen v a r s ı n. ve seni tanımıyorum. ve seni bilmiyorum. ama seni çok seviyorum. sevgimden şüphe edemediğim gibi sevgimi veremiyorumda. çünkü yeri yok. zamanı yok. sadece dağılıyor benden bağımsız ve istediği yere. orda ben olmasamda.

bugünün dünden farkı bugünün dün olmaması dedi bir teyze merdivenlerdeyken. dimi dedim. ama o hala gözlerime bakıyordu. ve suratındaki tüm deneyimlerin katmanlarıyla sadece gülümsüyordu. hoşçakal demeden mırıldanarak, boynu bükük, sırtı kambur-gitti-giderken gördüm. aslında hala onun suratını görüyordum. yada o benimkini...