ufak ufak

sanırım söylüyorsun ufak ufak. ufak ufak kalıyorsun yanımda. ufak ufak gideceğini söylerken sarılıyorsun. ve daha çok kalarak kaçıyorsun. daha çok yalan söylüyorsun hepimize. hepimiz yanlız kalıyoruz. hepimiz kendi köşemizde sıramızı beklerken, aslında ufak ufak bir "sıra" nın olmadığını fark ediyoruz. ve kafamız önümüzde, kalanlar gerimizde, nefes bir "an" ilerde...bekliyoruz.
hareket bizi lanetliyor. atalet, dinamiği zorluyor. enerji, geri dönen tüm frekanslara karşı, sunduğu hediyenin rededilmesi üzerine küsüyor. yavrumsun benim. minik. ufak. benim kadar. bizim kadar. . .

beni sevmiyorsun...
ve gülümseyebiliyorum

kırıntılı yapraklar verdim ara bulduğum zamanlarda-gizlice. havamı yükselttim sisli kaçan iki çift ayaktan. minik bir yara var kabuk bağlamış. elin gitmezmi ona. gidişinin amacı yolmakmıdır? gidişin onun yok olmasını istemendenmidir?.yoksa yaranın kabuğunu sökmekmidir? ve kabuk. bağımlılıkmıdır? yara beni seçer belki. ama kesinlikle benim yaraya ihtiyacım var. sadece kabuğu için. ..sökmeli ve yenisi hemen çıkmalı...

ben "yarayım"
kabuğum sökülmeli..ve yenisi gelmeli. yara iyileşene kadar. 
ten' le bütünleşene...